اتلیه تخصصی کودک روناک

رشد نوزاد تا 5 سالگی در مقایسه با دوران‌های دیگر رشد، بیشترین سرعت را دارد و در این میان تغییر و تحول نوزاد در 6 ماه نخست آنقدر سریع روی می‌دهد که شاید بهتر باشید بگوییم هر روز آن برای والدین همراه با تازگی است. همزمان که نوزاد رشد می‌کند و والدین متوجه تغییرات رفتاری و فیزیکی در او می‌شوند، آنها (والدین) می‌توانند بر اساس یک سری راهنمایی‌ها که توسط مشاور ارایه می‌شود پیش بینی نسبتا دقیقی از رفتارهای آتی نوزاد شان داشته باشند.

با این حال باید توجه داشت که هر نوزاد با روند خاصی رشد می‌کند و به همین دلیل ممکن است بروز تغییراتی که در نوزادان مختلف هم سن روی می‌دهد اندکی تفاوت زمانی داشته باشد. از این رو نباید چندان با وسواس و نگرانی این فرآیند را دنبال کرد. اما عدم مشاهده یک سری تغییرات بدیهی در نوزاد درحال رشد می‌تواند در حکم پرچم قرمزی باشد که در این صورت والدین باید نسبت به آن حساس بوده و با مشورت پزشک اطفال اقدامات مناسبی انجام دهند.

یک ماهگی

در روزهای نخست تولد، نوزاد معمولا مشغول خوردن شیر مادر است و والدین او نیز غالبا در حال تعویض پوشک و خواباندنش هستند. او این روزها به دفعات گریه می‌کند و توجه چندانی به صدای شما ندارد. اما با گذشته چند هفته به تدریج نسبت به چهره‌هایی که می‌بیند، صداهایی که می‌شنود و همچنین لمس کردن بدنش واکنش‌های مختلفی از خود بروز می‌دهد.

یادتان باشد نوزاد در هفته‌های نخست، توانایی آن را دارد که بینایی خود را نهایتا تا فاصله 20 الی 30 سانتیمتری متمرکز کند و این تقریبا فاصه متعارف صورت نوزاد تا صورت مادر در حین درآغوش گرفتن اوست. در این روزها الگوهای سیاه و سفید محیط اطراف توجهش را به خود جلب می‌کنند. البته سیستم شنوایی نوزاد کاملا رشد کرده تا آنجاکه درصورت شنیدن صداهای آشنا نظیر صدای پدر و مادر نسبت به آنها واکنش متفاوتی از خود بروز می‌دهد.

در این روزها نوزاد می‌تواند به هنگام قرار گرفتن بر روی شکم، سرش را اندکی بالا آورده و به اطراف بچرخاند. با این حال دقت کنید که در این وضعیت باید مراقب سر و گردن نوزاد باشید. او را در کالسکه گذاشته و با هم به پارک و پیاده‌روی بروید. با نوزاد حرف بزنید. در خلال برقراری این دست از ارتباطات، سیگنال‌های نوزاد برای مواردی نظیر نیاز به خواب داشتن یا گرسنگی را می‌آموزید. سعی کنید در فرآیند برقراری ارتباط با نوزاد فعال باشید.

تا آنجاکه نوزاد تمایل دارد و شرایط مهیاست او را به شکم خوابانده تا بتواند دستهایش را ستون کرده و بازی کند. نوزاد این مدل بازی کردن را خیلی دوست دارد. در عین حال چنین حرکاتی به تقویت بازوهایش منجر می‌شود. بد نیست او را تشویق و ترغیب کنید تا برای رسیدن به اسباب بازی‌هایش که اندکی آن طرف‌تر چیده‌اید، حرکت کرده و دست و پا بزند.

برای نوزاد باید وقت زیادی در نظر بگیرید. او دوست دارد که در فضای باز باشد. پس او را برای بازی به پارک و زمین‌های بازی ببرید. ترکیب ایده‌آل و حتی می‌توان گفت رویایی نوزاد شما در چند هفته نخست تولید چزی جز این نیست: حضور در فضای خارج از خانه، احساس آرامش در کنار شما و بودن در اطراف کودکان دیگر. در عین حال به خوبی باید مراقب اوضاع و احوال باشید و چشم از او برندارید. اگر در حال صحبت با فردی هستید، کتاب می‌خوانید یا هر سرگرمی مشابه دیگری را دنبال می‌کنید نباید از نوزاد در فضای باز خارج خانه چشم بردارید. سعی کنید زمانی که نوزاد در هوشیاری کامل به سر می‌برد و اصطلاحا «سرحال» است بازیهای ساده را با او انجام دهید. تقلید از صداهایی که تولید می‌کند یکی از بهترین این بازی‌هاست. همچنین تلاش کنید که در همان چند هفته نخست که او را با خود به بیرون می‌برید حرکات و علائم قطعی که نشان می‌دهد «دیگر کافی است و به خانه برگردیم» را متوجه شوید!

پرچم‌های قرمز

در این صورت با پزشک اطفال مشورت کنید :

* به آرامی شیر می‌خورد

* به نظر می‌رسد که برای دیدن اطراف چشم‌هایش را متمرکز نمی‌کند و یا توجهی به حرکت اجسام در اطرافش ندارد

* نسبت به نورهای روشن واکنشی نشان نمی‌دهد

* عضلاتش خیلی سفت یا خیلی نرم و شل است

* واکنشی به صداهای بلند از خود نشان نمی‌دهد

سه ماهگی

نوزاد شما حالا وارد سه ماهگی شده و دنیایی از خنده را برای زندگی‌تان به ارمغان آورده است. او خندیدن را دوست دارد و بیشتر از هر زمان دیگری در هفته‌هایی که از عمرش گذشته می‌خندد. نوزاد به طرز چشمگیری به بازی کردن علاقه نشان می‌دهد. همچنین اکثر نوزادان در این روزها علاقه زیادی به تقلید حالات صورت والدین خود نشان می‌دهند. حتی صداهایی که تولید می‌کنید برای نوزاد سه ماهه از جذابیت زیادی برخوردار است. او تلاش زیادی می‌کند تا از آن صداها تقلید کند.

دیگر نیازی نیست همچون هفته‌های نخست، مراقب سر نوزاد باشید زیرا بازوها و ماهیچه‌های گردنش تا آن حد قوی شده‌اند که به راحتی می‌توانند سر را در وضعیت مناسبی نگاه دارند. نوزاد از بازوهایش برای بالانگاه داشتن نیم تنه بالایی استفاده می‌کند. او دست‌هایش را باز و بسته می‌کند و با استفاده از آنها عروسک‌هایش که دور و برش ریخته شده است را تکان می‌دهد، حتی می‌تواند دستانش را به دهان برساند.

در این هفته ها هماهنگی دست و چشم نوزاد به طرز چشمگیری در حال بهبود است. برای اینکه توجه نوزاد را به خوبی جلب کنید می توانید از اشیایی که نسبت به آنها از خود علاقه نشان می‌دهد استفاده کرده و با تکان دادن آن در برابر دیدگانش به خوبی مشاهده کنید که با چه شوق و ذوقی چشمانش را حرکت داده و آن شی به خصوص را دنبال می‌کند. یادتان باشد نوزادی که وارد سه ماهگی شده به راحتی می‌تواند والدینش را از میانه اتاقی که در آن قرار دارد تشخیص دهد.

خیالتان راحت باشد که با پاسخ دادن به خواسته‌های نوزاد او را لوس (!) نمی‌کنید و در آینده برایتان مشکل‌ساز نمی‌شود. در واقع با واکنش مناسب و به موقع به این خواسته‌ها به تقویت حس امنیت و عشق بیشتر در نوزاد کمک می‌کنید. در این هفته‌ها به بازی با نوزاد و ترغیب کردنش برای قرار گرفتن بر روی شکم ادامه دهید تا در عین حال که با بازی کردن، ارتباط بهتری با اطرافیان برقرار می‌کند، ماهیچه‌هایش نیز تقویت شود. در این وضعیت اسباب بازی‌های بی‌خطری را اندکی دورتر قرار داده تا ترغیب شود که به آنها برسد. او در این وضعیت به طور ناخواسته بازوهایش را تقویت می‌کند.

در طول روز با نوزاد صحبت کنید. قرار نیست او حتما به صحبت‌های شما واکنش کامل نشان دهد. سعی کنید در خلال صحبت‌هایتان، کارهایی را که انجام می‌دهید توصیف کنید. همچنین اشیایی را که حدس می‌زنید برای نوزاد آشناست به زبان بیاورید. با هم کتاب بخوانید، باهم بازی کنید. خیلی خوب است کاری کنید که غلت بزند.

پرچم‌های قرمز

در این صورت با پزشک اطفال مشورت کنید :

* نوزاد نمی‌تواند به راحتی سرش را نگاه دارد

* نمی‌تواند اشیاء را در دست بگیرد

* نوزاد نمی‌تواند بر روی اشیای مختلف تمرکز کند

* نمی‌خندد

* نوزاد به صداهای محیطی واکنش نشان نمی‌دهد

* چهره‌های ناآشنا را نادیده می‌گیرد و توجهی نمی‌کند

* احساس می‌کنید که در مجاورت افراد ناآشنا و غریبه مضطرب و پریشان می‌شود.

نوزاد در سه ماهگی به طرز چشمگیری به بازی کردن علاقه نشان می‌دهد

4 تا 7 ماهگی

با گذشت 4 ماه یعنی زمانی بیش از یک فصل از سال، نوزادتان به خوبی با دنیای جدیدی که وارد آن شده در هم آمیخته شده است. او به خوبی می‌خندد و حتی قهقه می‌زند. اگر خوب دقت کنید کلمات نامشخصی را به زبان می‌آورد اما در واقع «صحبت می‌کند» و به احتمال زیاد «با شما گفتگو می‌کند». او به حرکت افتاده است. به طور طبیعی نوزادان از 4 ماهگی به بعد و به تدریج می‌توانند بر روی شکم چرخیده و تحرکات زیادی از خود نشان دهند. حتی کار به جایی می‌رسد که نوزاد بدون نیاز به کمک والدینش می‌تواند بنشیند. او به خوبی می‌تواند با استفاده از پاهایش تعادلش را حفظ کرده و حتی زمانی که او را با دستانتان نگاه داشته‌اید حرکات بیشتری از خود بروز دهد.

به خاطر داشته باشید که حالا نوزاد نسبت به لحن گفتار و صداهایی که تولید می‌کنید حساسیت بیشتری دارد. حتی در این سن نوزاد تا حدی می‌تواند منظور شما را از گفتن تحکم آمیز «نه» متوجه شود.

دستانتان را مقابل صورت گرفته و ناگهان کنار ببرید. نوزادی که چهارماهگی را رد کرده از این بازی بسیار ذوق زده می‌شود. در واقع او از پیدا کردن و به نوعی کشف کردن هر چیز جدیدی لذت می‌برد و صورت شما می‌تواند یکی از این موارد کشف شده باشد!

اکنون نوزاد دنیا را به طور کاملا رنگی می‌بیند و توانایی آن را دارد که فواصل دورتر را هم مشاهده کند. نشستن مقابل آینه و تماشای خود یکی از جالب‌ترین و جذاب‌ترین تفریحاتی است که یک نوزاد می‌تواند در این هفته‌ها تجربه کند.

سعی کنید از هر فرصتی استفاده کرده و به او این فرصت را بدهید که مهارت‌های جدید فیزیکی اش را تقویت کند. مثلا به او کمک کنید تا بر روی زمین نشسته تا با وسایل اطرافش بازی کند. البته حواستان باشد که همزمان با جنب و جوش بیشتر نوزاد ، امکان برخورد او با موانع محیطی بیشتر می‌شود. پس از ایمن بودن خانه مطمئن شوید.

پرچم‌های قرمز

در این صورت با پزشک اطفال مشورت کنید :

* نوزاد بیش از آنچه که از نظر شما طبیعی به نظر می‌رسد پف کرده است

* نمی‌تواند سرش را به خوبی نگاه دارد

* به تنهایی نمی‌تواند بنشیند

* نسبت به سر و صداها و خنده ها واکنش نشان نمی‌دهد

* چندان با آنهایی که برایش آشنا هستند گرم نمی‌گیرد

* تلاشی برای رسیدن به اشیای مختلف از خود بروز نمی‌دهد

آیا تابه حال به این فکر کرده‌اید که چه طور نوزاد را با بهترین کیفیت ممکن حمام کنید؟ بدون شک شستشوی نوزادی که بدنی بسیار حساس داشته و به جهت لطافت خاص پوست، در معرض آب به سرعت لغزنده می‌شود تجربه‌ای متفاوت و تاحدودی دشوار است.

آیا تابه حال به این فکر کرده‌اید که چه طور نوزاد را با بهترین کیفیت ممکن حمام کنید؟ بدون شک شستشوی نوزادی که بدنی بسیار حساس داشته و به جهت لطافت خاص پوست، در معرض آب به سرعت لغزنده می‌شود تجربه‌ای متفاوت و تاحدودی دشوار است.

حتی برخی والدین جوان حمام بردن نوزاد تازه به دنیا آمده را تجربه ای «اعصاب خردکن»(!) می‌دانند اما واقعیت این است که اگر کمی دقت چاشنی این کار شود، آنگاه شستشوی نوزاد یکی از دلپذیرترین بخش‌های رسیدگی به او خواهد شد.

مهمترین نکته درخصوص حمام کردن نوزاد تازه به دنیا آمده این است که او به احتمال زیاد علاقه‌ای به این کار ندارد. از این رو صبر و شکیبایی شما کمک زیادی به راحتی نوزاد و همچنین آرامش خاطر شما خواهد کرد.

هر از چند گاهی باید نوزاد به حمام برد؟

البته در اینجا منظور از حمام بردن این نیست که لزوما نوزاد را به فضایی از خانه که تحت عنوان حمام می‌شناسیم ببرید بلکه منظور همان شستشوی نوزاد در وان پلاستیکی یا لگنی مناسب است که معمولا در محیط داخل خانه و در جایی با دمای مناسب صورت می‌گیرد. یادتان باشد نیازی به انجام این کار به صورت روزمره نیست.

تحقیقات ثابت کرده که حمام بردن نوزاد برای بیش از چند دفعه (مثلا دو تا سه بار) در هفته موجب خشک شدن پوست او می‌شود. نکته مهم توجه به تعویض به موقع پوشک و لباس‌های نوزاد در طول هفته است.

به بیان دیگر اگر این کارها سر موقع مناسب انجام شود تنها باید سر، صورت، گردن و اطراف ناحیه‌ای که نوزاد را پوشک می‌کنید هر روز شستشو داده شود.

حمام بردن نوزاد در شب بهتر است یا صبح هنگام؟

این به خود شما بستگی دارد. مهمتر از هر چیز این است که حوصله و شکیبایی کاملی داشته باشید. سعی کنید زمانی را برای حمام بردن نوزاد انتخاب کنید که از چیزی ناراحت نباشید و موضوع خاصی ذهنتان را به خود مشغول نکند.

بسیاری از والدین صبح را برای شستشوی نوزاد انتخاب می‌کنند و این زمانی است که نوزاد در هوشیاری کامل است و در عین حال علاقه زیادی به تجربه چیزهای جدید دارد.

البته بسیاری از پدران و مادران ترجیح می‌دهند نوزاد تازه به دنیا آمده‌شان را در زمانی که به خواب او نزدیک است به حمام ببرند تا پس از آن با آرامش کامل، خوابی راحت را تجربه کند.

به هر حال توجه داشته باشید اگر نوزاد را پس از شیر دادن به حمام می‌برید، ابتدا کمی صبر کنید تا شیر خورده شده اندکی هضم شود و سپس او را برای شستشو آماده کنید.

آیا استفاده از لیف ملایم برای شستشوی نوزاد کافی است؟

به طور کلی نیازی نیست که نوزاد را حتما در لگن یا وان مخصوص قرار داده و او را بشویید بلکه می‌توانید تا زمانی که زائده بند نوزاد جدا نشده (که ممکن است سه تا چهار هفته به طول انجامد)، از لیف یا اسفنج مخصوص استفاده کنید.

آموزش حمام کردن نوزاد ,بهترین شیوه حمام کردن نوزاد

هنگام حمام کردن نوزاد ، آب وان را از نظر سردی و گرمی حتماً چک کنید

برای شستشوی نوزاد با لیف یا اسفنج نرم به این نکات توجه کنید:

· مکانی گرم که دارای یک سطح صاف باشد را آماده کنید. حتی اگر سکوی مناسبی در حمام یا آشپزخانه ندارید، می‌توانید حوله مناسبی بر روی زمین پهن کرده به شرط آنکه سطح مورد نظر به اندازه کافی گرم باشد.

· با چند بار آزمایش کردن دمای آبی که در لگن یا وان پلاستیکی آماده کرده‌اید از مناسب بودن آن مطمئن شوید.

· یادتان باشد همواره باید یکی از دو دستتان آزاد بوده و با آن نوزاد را نگه دارید.

· در کنار دست خود لیف نرم و لطیف، حوله (که توصیه می‌شود کلاه هم داشته باشد)، شامپوی مخصوص نوزاد ، صابودن ملایم و مرطوب کننده، حوله‌ای برای خشک کردن نوزاد ، پوشک و لباس‌های او آماده باشد.

· در این حالت قرار نیست نوزاد را در لگن آب یا وان پلاستیکی قرار دهید بلکه قرار است او را با اسفنج یا همان لیف نرم و ملایم مرطول شستشو دهید. ابتدا نوزاد را بر روی حوله یا دستمال مناسبی که آماده کرده‌اید قرار داده و با آب خیس کردن لیف، شروع به شستشوی صورت نوزاد کنید.

· نیازی نیست از صابون برای این قسمت از بدنش استفاده کنید. از یک پارچه نرم و لطیف که آن خیس کرده اید برای تمیز کردن اطراف چشم نوزاد استفاده کنید. این کار را از گوشه چشم به بیرون انجام دهید.

· به طور کلی شستشوی بدن نوزاد با آب ولرم کفایت می‌کند اما اگر احساس کردید بدنش کثیف است یا مختصر بویی دارد می‌توانید از صابون ملایم و مرطوب کننده هم استفاده کنید.

· زیر بغل، پشت گوش، اطراف گردن، محل پوشک کردن و لای انگشتان دست و پا از جمله قسمت‌هایی است که باید به خوبی شسته شود.

· دقت کنید در تمامی این مراحل و برای حفظ گرمای بدن نوزاد ، تنها بخش‌هایی که در حال شستشوی آن هستید از زیر حوله خارج کرده و اندام‌های دیگر نوزاد را بپوشانید.

· البته شستشوی نوزاد در لگن یا وان پلاستیکی نیز یکی از روش‌های متداول حمام نوزاد است. در اینکه کدام روش بهتر و مؤثرتر است هیچ نظر خاصی نمی‌توان داد اما باید توجه کرد که در روش دوم همواره ارتفاع سطح آب بین 5 تا 8 سانتیمتر باشد.

· همچنین نباید حتی برای یک لحظه نوزاد را در وان پلاستیکی تنها رها نمود.

· دمای آبی که بدن نوزاد را شستشو می‌دهید باید حدود 37 تا 38 درجه باشد. برای مطمئن شدن می‌توان از دماسنج استفاده کرد. همواره از گرمای مناسب محل شستشوی نوزاد (18 تا 22 درجه )مطمئن باشید زیرا بدن او خیس است و به شدت مستعد سرماخوردن.

نی‌نی سایت: اطراف ما را در دنیای امروز انواع و اقسام وسایل جدید و تکنولوژی‌های مختلف گرفته است. تکنولوژی‌هایی که به بخشی از زندگی روزمره ما تبدیل شده‌اند و دیگر بدون وجود آنها زندگی به نظرمان غیرممکن می‌رسد! یکی از المان‌های تکنولوژی امروز که همه ما به صورت شخصی از آن استفاده می‌کنیم گوشی‌های تلفن همراه است که دیگر تنها یک گوشی تلفن نیست! بلکه وسیله‌ای است که در طول روز بارها و بارها از آن استفاده می‌کنیم و بدون آن حتی از منزل خارج نمی‌شویم.

کودکان نیز در جامعه امروز از سنین پایین با این وسایل سروکار پیدا می‌کنند و حتی شاهد این هستیم که بچه‌های کم سن و سال، صاحب گوشی تلفن شخصی خودشان می‌شوند. اما استفاده از این وسیله بدون آسیب‌نیست و باید در سن مناسبی اقدام به تهیه این وسیله برای کودک کرد.

درباره این موضوع با محمد رضابیگی، روانشناس بالینی صحبت می‌کنیم و از او درباره استفاده کودکان از این وسیله می‌پرسیم. رضابیگی این گونه توضیح می‌دهد: «در ابتدا و به طور کلی باید در نظر داشته باشیم که شروع استفاده از هر تکنولوژی جدیدی باید همراه با آشنایی با فرهنگ استفاده از آن باشد. این موضوع البته در جامعه ما خیلی مورد بحث قرار می‌گیرد، اینکه آیا فرهنگ‌سازی درستی در مورد استفاده از این وسایل در جامعه ما انجام شده است یا خیر؟ باید گفت که مسلما اختراع و تولید هر وسیله جدیدی به دنبال یک احساس نیاز بوده است و جامعه‌ای که در ابتدا نیاز را حس کرده به بهترین شکل، فرهنگ استفاده از آن وسیله را می داند. اما گاهی وقتی تکنولوژی به جای دیگر انتقال پیدا می کند فرهنگ استفاده از آن به همراه آن منتقل نمی شود و این معضل در کشور ما بسیار مشاهده می شود.

این روانشناس درباره قرار دادن این وسایل در دسترس کودکان می‌گوید: «به هر حال تکنولوژی‌های جدید با زندگی ما عجین شده‌اند و استفاده از آنها اجتناب‌ناپذیر است. که البته تلفن همراه یکی از همه‌گیرترین آنهاست. شما نمی‌توانید گوشی خود را از چشمکودک تان پنهان کنید و خواهی نخواهی آنها به سرعت با این وسیله آشنا می‌شوند و نسبت به استفاده از آن علاقه نشان می‌دهند. پس بهتر است به جای جلوگیری و منع کودکان و نوجوانان، فرهنگ استفاده صحیح از آن را به آنها آموزش داد.

رضابیگی تاکید می‌کند که با این وجود نباید برای دسترسی کودکان به این وسیله محدودیت سنی قائل نشد. او درباره سن مناسب برای شروع آشنایی کودکان با دنیای مجازی توضیح می‌دهد: «شروع آشنایی کودک با ابزارهای دیجیتال و دنیای مجازی زمانی است که نیاز واقعی استفاده از آن ایجاد شده باشد. مسلما در سال‌های ابتدایی زندگی کودک که زمان اولین تجربه‌ها در دنیای واقعی و آموختن مهارت‌های مختلف ذهنی و جسمی است، تجربه دنیای مجازی شامل بازی‌های کامپیوتری و رسانه‌های موجود در تلفن همراه نه تنها نمی‌تواند مفید باشد بلکه آسیب‌زننده است. علاوه بر آن مطالب زیادی نیز در خصوص خطر امواج تلفن‌های همراه برای مغز نوزادان و کودکان وجود دارد. پس تا جایی که امکان دارد و نیازی احساس نمی شود بهتر است این وسیله در دسترس کودکان نباشد.

محمد رضابیگی درباره اینکه چه سنی برای داشتن تلفن همراه شخصی برای کودکان مناسب است، عقیده دارد: «وقتی سال‌های اولیه زندگی کودک سپری شد، در سنین بالاتر می‌توان بسته به میزان درک کودک کم کم او را با این وسیله آشنا کرد، البته با دسترسی محدود. در این زمان که کودک قدرت تقلید بالایی دارد بهترین زمان برای نمایش فرهنگ صحیح استفاده از این وسیله به اوست. و لازمه آن این است که پدر و مادر، خودشان فرهنگ صحیح استفاده از آن را داشته باشند. این ، کودک را آماده می کند که در زمانی که قرار شد تلفن همراه شخصی داشته باشد، بدون نیاز به کنترل و فشار والدین ، به طور صحیح از آن بهره‌برداری کند. اما اینکه بخواهیم دوره سنی خاصی را نام ببریم و مثلا بگوییم در دوران پیش دبستانی یا دبستان و... قابل قبول نیست. چراکه میزان رشد درک و توانایی‌های کودکان در سنین مختلف با هم متفاوت است و تشخیص آن به عهده پدر و مادر و در صورت نیاز مشاور است.

نی‌نی سایت: پیش از این درباره خواص سبزیجات گفتیم. اغلب ما می‌دانیم که بهترین شیوه آن است که افراد از دوران کودکی به خوردن سبزیجات عادت کنند. اما چطور باید این کار را انجام داد؟ چه کنیم که کودک ما به خوردن سبزیجات علاقه نشان دهد؟ برای یافتن پاسخ این سوال به سراغ شیوا فرجی، کارشناس‌ارشد تغذیه می‌رویم. او درباره چگونگی علاقه مندی کودکان به سبزیجات می‌گوید: تمایل و گرایش به مصرف سبزیجات در افراد رابطه تنگاتنگی با نگرش خانواده به این مقوله دارد. اینکه در خانواده رغبت غذایی نسبت به سبزیجات وجود داشته باشد و پدرومادر به عنوان الگوی کودکان از سبزیجات استفاده کنند یا خیر.

تمام کودکان وقتی غذا خوردن را شروع می‌کنند با سبزیجات نیز آشنا می‌شوند. مادر سبزیجات مختلف را به غذای کودک اضافه می‌کند. حالا این غذا می‌تواند به عنوان مثال پوره کدو حلوایی باشد یا گشنیز و جعفری و هویج که به سوپ کودک اضافه شده است. بنابراین کودک از سن پایین مصرف سبزیجات را شروع می‌کند و نمی‌توان گفت که بی علاقگی بعدی کودک نسبت به سبزیجات به خاطر نپذیرفتن ذائقه است. مهم این است که شما در ترکیبات غذایی کودک استفاده از سبزیجات را تداوم ببخشید تا او نسبت به آن علاقه خود را از دست ندهد. اما چرا این اتفاق نمی‌افتد؟ چون وقتی کودک به مرحله‌ای از رشد می‌رسد که بر سر سفره خانواده غذا می‌خورد غذای خانواده از میزان درست سبزیجات برخوردار نیست و کودک نیز علاقه خود را به سبزیجات از دست می‌دهد.

برای اینکه کودک را نسبت به خوردن سبزیجات علاقه‌مند کنیم چند پیشنهاد برای شما دارم:

1) باید اشکال جذاب با سبزیجات بسازید. نباید توقع داشته باشید کودک به همان شکلی از سبزیجات که ما به عنوان سالاد مصرف کنیم رغبت نشان دهد. می‌توانید با سبزیجات مختلف اشکال گوناگون و جالبی بسازید. از رنگ‌های سبزیجات مختلف نیز می‌توانید استفاده کنید کافی است کمی خلاقیت به خرج دهید. اشکالی مثل آدمک یا شکل‌های کارتونی یا فانتزی در رغبت نشان دادن کودک به سبزیجات بسیار مفید است.

2) از عادت‌های بد غذایی سنتی چند تایی را ذکر کردیم. حال بگذارید به یک عادت خوب غذایی نیز اشاره کنیم. خوردن کاهو سکنجبین در تابستان! اگر سنکنجبین را خودتان تهیه کنید و آن را در معنای واقعی سنکنجبین یعنی از ترکیب سرکه و انگبین(عسل) تهیه کنید با ترکیب کاهو یک میان وعده بسیار مفید و سالم را تشکیل می‌دهد. چون کاهو هم فیر کافی به بدن شما می‌رساند و هم حاوی آب زیادی است که در فصل گرما بسیار برای بدن شما ضروری است. 80 درصد کاهو را آب تشکیل می‌دهد. اگر شما به همراه تمام اعضای خانواده از این میان‌وعده استفاده کنید کودک نیز به مرور به این خوراکی علاقه مند می‌شود و از آن لذت می‌برد.

3) تغذیه کودک نیز می‌تواند تاثیر زیادی روی علاقه کودک به مصرف سبزیجات داشته باشد. اگر برای غذای کودک در مهد کودک کنار مواد خوراکی سبزیجات نیز اضافه شود خیلی موثر است چون کودک حتی اگر در خانه نیز اهل خوردن سبزیجات نباشد در مهد کودک و در جمع دوستانش به خوردن غذا به طور کلی تمایل بیشتری نشان می‌دهد و سبزیجات را نیز مصرف می‌کند.

4) وقتی که غذاهای انگشتی را برای کودک شروع می‌کنیم باید سبزیجات را نیز در آن بگنجانیم. با استفاده از سبزیجات رنگارنگ که قابلیت شکل دادن و جذابیت برای بچه دارند می‌توانیم او را به خوردن سبزیجات علاقه مند کنیم.

کودکان تمایل بسیار زیادی به نقاشی کشیدن دارند ، شاید از نظر بسیاری از افراد این نقاشی ها خطوطی بی معنی هستند. اما محققان خلاف این موضوع را ثابت کرده اند. نقاشی برای کودک راهیست برای ارتباط و انتقال پیام به بزرگتر ها.

نقاشی های او وسیله ای برای بیان خویشتن، فرار از آزارهایی که دیده و نمادین کردن تابوهایی است که با رنج بچه ها ارتباط دارد و آنان قادر به بیان این رنج ها از طریق زبان نیستند.

کودک اغلب درون خود را به وسیله کشیدن نقاشی عیان می سازد و علایق، عقده ها، کمبودها و تمایلات خود را ناخودآگاه در نقاشی هایش به کمک سمبل نشان می دهد.

در واقع بچه ها از طریق نقاشی می توانند آنچه را که در ضمیر ناخودآگاهشان دارند و احتمالا باعث ناراحتی ها، نگرانی ها، ترس ها و اضطراب آنان می شود، بیان کنند و با این روش بیرون بریزند.

نقاشی می تواند احساسات درونی کودک را بیان کند و باعث تخلیه هیجانی وی شود و همین تخلیه هیجانی نیز به درمان بچه های مشکل دار منتهی شود. نقاشی کودک نه تنها هوش و سطح تحول ذهنی او را نشان می دهد، بلکه باز کردن نوعی فرافکنی از هستی خود و دیگران است و ما را به مسائل روانی و تاریخچه زندگی کودک رهنمون می شود.

نقاشی و فرافکنی کودکان

هم اکنون کارشناسان و متخصصان کودک از نقاشی به منزله فرافکنی ناهشیار با هدف شناخت شخصیت و حل مشکلات روانی کودکان مشکل دار استفاده می کنند، چراکه این روش، امکان نزدیک تر شدن به کودک و پاسخگویی به سوالاتی که وی توانایی بیان آنها را ندارد، فراهم می سازد. در حقیقت همه پرسش های پنهانی، شادی ها، اضطراب ها، عشق ها و ترس های کودک در نقاشی نمایان می شود. کودک که الفاظی را برای بیان احساس خود در اختیار ندارد، از راه نقاشی هایش و از طریق راز و رمزهایی مانند خورشید، آب، درخت یا خانه بدون هیچ قید و بندی سخن می گوید و پیام خود را به اطرافیان بخصوص والدینش می رساند.

چگونگی روابط در خانواده و تاثیر آن بر نقاشی کودکان

برخلاف آنچه تصور می شود، کودکانی که در یک خانواده به دنیا آمده و بزرگ شده اند، هر کدام به طرق مختلف توسط والدین خود تربیت و مورد محبت قرار می گیرند؛ البته این موضوع را والدین منکر می شوند و همیشه اطمینان می دهند که هیچ فرقی میان فرزندانشان نمی گذارند. ترجیح دادن یک فرزند به دیگری، انگیزه ای کم و بیش ناخودآگانه دارد و حتی اگر این موضوع را کنار بگذاریم، اختلاف در طرز رفتار با کودکان هرگز به اندیشه یا کم و بیش به تعلق خاطر داشتن پدر و مادر بستگی ندارد، بلکه به عوامل عینی دیگری مانند ترتیب تولد، جنسیت کودک و عوامل احتمالی دیگر بستگی دارد؛ به عنوان مثال اگر مادری دلش پسر می خواسته، صاحب دختر شود، رفتارش نسبت به نوزاد دختر کمتر محبت آمیز یا می توان گفت کمتر از صمیم قلب است یا در جوامع مردسالاری، پدران غالبا نسبت به پسران خود سختگیری می کنند و بیشتر مراقب کار مدرسه و پیشرفت آنها هستند، در حالی که در مورد دخترانشان توجه کمتری نشان می دهند یا کودک یکی یکدانه و اولین فرزند خانواده، همیشه مورد توجه و مراقبت فراوان پدر و مادر است و چون رقیبی ندارد در روابط عاطفی انحصارطلب است.

در نقاشی کودکان ملایم، خطوط منحنی غلبه دارد و بیشتر از رنگ های ملایم و شاد بخصوص آبی و نارنجی استفاده می شود اما در نقاشی های کودکان پرخاشگر معمولا خطوط ترسیم شده زاویه دار پررنگ و پر از تیزی است

کودکان اول هم خیلی بیشتر از دیگر کودکان به خواهر و برادرانشان حسادت می ورزند و گاه نسبت به آنان مستبد هم می شوند و در کوچک ترها احساس کوچکی و زیردستی به وجود می آورند.

تمام این عوامل و تاثیر آنها در زمانی که ما از کودک می خواهیم یک نقاشی خانواده را بکشد، خود را نشان می دهد. اعضای یک خانواده هماهنگ در نقاشی کودکان همیشه با هم و دست در دست هم نشان داده می شوند. نزدیک شدن دو یا چند شخصیت در نقاشی کودک نشانگر انس و الفت واقعی آنها یا تمایل کودک به آنهاست.

کودک معمولا خودش را نزدیک کسی نقاشی می کند که حس می کند در کنارش راحت است یا او را بیشتر از همه دوست دارد.

وقتی کودکی حس می کند کاملا از دیگر اعضای خانواده جداست یا در صورتی که نسبت به آنها احساس خاصی نداشته باشد، در نقاشی هایش خود و دیگران را به طرق مختلف از هم جدا می سازد.

در بیشتر نقاشی هایی که کودکان از خانواده خود می کشند، همیشه یک شخصیت اصلی وجود دارد که کودک بیشترین بار احساسی خود را چه به صورت عشق و ستایش و چه به صورت ترس و دلهره روی او مستقر می کند. این شخصیت اصلی و برجسته غالبا قبل از دیگران کشیده می شود، زیرا او اولین کسی است که کودک به او فکر می کند و توجهش به او جلب می شود. این شخص گاهی در مرکز کاغذ ترسیم می شود و نگاه های دیگر اشخاص به طرف او برمی گردد، بزرگ تر از بقیه کشیده می شود و بیش از بقیه فضای روانی کودک را اشغال می کند. کودک در کشیدن اعضای منسوب به این شخص نهایت دقت را می کند و گاهی اوقات نیز تصویر این شخص ارزشمند (اهم از پدر، مادر، عمو، خواهر، برادر و…) را چند بار در تصویر می کشد.

خلاف این اصل نیز صادق است؛ مثلا کودکی که پدرش دائم او را تنبیه می کند، تصویر او در نقاشی حذف می شود یا شخصی که برای کودک ارزش ندارد، همیشه در آخرین لحظه و با کمترین جزئیات و کوچک تر از همه و گاهی خارج از گروه خانواده کشیده می شود.

نقاشی خانواده که بسیار زیاد به عنوان وسیله ای برای تشخیص امراض روانی و تجزیه و تحلیل فردی کودک به کار گرفته می شود، در عین حال می تواند اطلاعات زیادی برای شناخت محیط اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی خانواده را ارائه دهد.

نقاشی های با احساس

هیجان پذیری و هیجان ناپذیری: کودکان اغلب هیجان پذیری خود را با خطوط کمرنگ، مردد، از سر گرفته شده و گاهی لرزان نشان می دهند.

کودکان هیجان پذیر معمولا از رنگ های ملایم، کمرنگ، سایه دار و گاهی نیز از خاکستری و سیاه که گرایش به افسردگی را مشخص می کند، استفاده می کنند.

نقاشی کودکان آرام و هیجان ناپذیر، دارای خطوط منظم و استوار است. قطع شدن خطوط غیرضروری و لرزش در آن دیده نمی شود و نقاشی از رنگ آمیزی متعادلی برخوردار است.

ملایمت، خشونت: در نقاشی کودکان ملایم، خطوط منحنی غلبه دارد و بیشتر از رنگ های ملایم و شاد بخصوص آبی و نارنجی استفاده می شود.

اما در نقاشی های کودکان پرخاشگر معمولا خطوط ترسیم شده زاویه دار، پررنگ و پر از تیزی است و جزئیات صورت آدمک هایی که می کشند، همه نشان دهنده خشم است؛ مثلا چشم دریده، بینی با پره های باز، لب های کلفت و دندان ها و ناخن های مشخص و تیز، شانه های پهن و مشت های گره کرده است. معمولا کودکان پرخاشگر از رنگ های زنده تند مانند قرمز همراه با رنگ سبز (نشانه خشم) استفاده می کنند همچنین این رنگ ها همراه با رنگ سیاه (نشانه احساس گنهکاری توام با میل به آزارگری) در نقاشی این دسته از کودکان غلبه دارد.

شادی، افسردگی و اضطراب: کودکی که شاد است با ریتم خوبی نقاشی می کند و تعادل کلی در شکل های نقاشی وی دیده می شود. رنگ های نقاشی وی صریح، متنوع، زنده و شاد است. صورت آدمک ها با حالت زنده و متعادل است. نمادهای خوشبختی مانند خورشید و گل نیز اغلب در نقاشی این کودکان دیده می شود؛ اما در نقاشی کودکان غمگین، خطوط مبهم بوده و غالبا به سمت پایین حرکت دارد.

نقاشی ها کمرنگ، سایه دار و بدون رنگ و پاره ای از نواحی کاملا سیاه است و اما در کودکان مضطرب ترسیم و نقاشی به کندی صورت می گیرد و گرایش به استفاده از مداد پاک کن زیاد است. خطوط یا بسیار کمرنگ یا بسیار پررنگ است و غالبا از سر گرفته می شود.

آدمک در نقاشی این دسته از کودکان غالبا معلول، بدون تنه یا آن که اعضا به صورت ناقص و چسبیده به بدن ترسیم می شود، پاها کوچک و نااستوار است و نداشتن ایمنی را در این کودکان آشکار می کند. دهان آدمک ها به صورت خطی، نامنظم و گاهی دارای حالت خنده ای عصبی است، رنگ ها سرد و تیره است و گاه رنگ سیاه همراه با رنگ قرمز (نماد خون و پرخاشگری) غلبه دارد و این رنگ ها به صورت هاشور، چهارخانه، سایه روشن یا رنگ های یکسره نشان داده می شود.

رنگ ها، خطوط و فضاها چه می گویند!

رنگ ها یکی از مهم ترین ملاک ها و معیارهای سنجش شخصیت و شناخت روح و روان کودکان است. رنگ همیشه وسیله ای برای بیان ارتباط، احساسات و عقاید بوده و هست، به طوری که می توان به زبان رنگ ها صحبت کرد. انتخاب رنگ توسط کودک به طور نسبی می تواند اطلاعات صحیحی در زمینه رفتارهای خانوادگی و نوع عملکرد خانواده ها در منزل بدهد. به عنوان نمونه کودکانی که بیشتر از رنگ های تیره در نقاشی های خود استفاده می کنند، معمولا در خانه از آرامش کافی برخوردار نیستند و غالبا پس از بررسی، از مشاجرات پدر و مادر یا بداخلاقی والدین گله می کنند. کودکان سالم که در مراحل رشد طبیعی به سر می برند، طبعا گرایش به انتخاب رنگ های گرم (قرمز) دارند. این رنگ نشان از نوعی وابستگی، علاقه، تحرک و تمایل به زندگی است؛ به طور کلی می توان گفت سرخوردگی های کودک که ناشی از تربیت سوء والدین است مستقیما در انتخاب رنگ های او در نقاشی هایش تاثیر دارد.

خطوط نیز در نقاشی کودکان بدون وابستگی به محتوا دارای بار شدید بیانی و قدرت وجودی خاصی است. خط می تواند به اشکال مختلف مانند ضخیم، نازک، خط نقطه، خط مداوم، عمودی، افقی، زاویه دار، مارپیچ و… ظاهر شود. خط ها به تنهایی توانایی آن را دارد که حالت های روانی متفاوت مانند غم، شادی، عصبانیت و اطمینان به خود را نشان دهد. کودک در زمان راحتی و شادی خطوطی بازتر و بلندتر را نقاشی می کند و ضعف عصبی با فشردگی و کوتاهی خطوط، پرخاشگری یا قطعه قطعه و متغیر کردن و بهم پیچیدن خطوط و احساسات با خطوط نازک و حرکات ملایم در آنها نشان داده می شود، اما انتخاب فضا توسط کودک در نقاشی هایش نیز سخن هایی دارد. به طور کلی کودکانی که نقاشی شان را با هماهنگی و تناسب لازم روی کاغذ ترسیم می کنند، کودکانی آرام هستند. کودکان کمرو نقاشی خود را در گوشه کاغذ می کشند و نقاشی کودکی که زیاد به طرف چپ کاغذ متمایل شود، نشانگر غم، اندوه، گوشه گیر بودن و بی اعتمادی نسبت به خود است.

نقاشی در فضاهای انتخابی کوچک نشان از حالت های افسردگی و اضطراب است و استفاده از حاشیه کاغذ برای ترسیم نقاشی به معنای «نیاز مبرم به کمک دیگران» است. وابستگی به مادر از طریق کشیدن نقاشی ها در حاشیه کاغذ از بالا به پایین تشخیص داده می شود. موجی بودن خطوط و بزرگ تر کردن نقطه ها و تبدیل دوایر کوچک در کودکان دارای اضطراب دیده می شود.

تکان دادن نوزادان برای آرام کردن گریه آنها، می‌تواند آسیب‌های مغزی متعددی را ایجاد کند بدون آنکه نشانه ظاهری در آنها مشاهده شود.

چنانچه والدین یا پرستار به علت گریه مداوم نوزاد پی‌نبرند، ممکن است به سرعت وارد عمل شوند و تکان دادن نوزاد را آغاز کنند که این امر سبب آسیب مغزی در نوزاد و در نتیجه باز ایستادن نوزاد از گریه می‌شود.

هرچند میزان آسیب مغزی به تکرار، شدت و استمرار تکان دادن نوزادان وابسته است اما آسیب‌های کوچکی چون زودرنجی، رخوت و بیحالی، تشنج، استفراغ یا بی‌اشتهایی و دیگر آسیب‌های جدی‌تر مانند آسیب چشمی یا شکستگی استخوان از عوارض تکان دادن نوزاد است.

بیشتر قربانیان این مشکلات شیرخواران زیر 2 سال هستند و آسیب‌پذیرترین آنها نیز شامل نوزادان نارس، نوزدان کم وزن، نوزدان مبتلا به کولیک مفرط، نوزدان معلول، دو قلوها و فرزندخوانده‌ها هستند که البته پدران بیش از مادران در بروز این آسیب‌ها نقش دارند. علائم این سندرم چیست؟

آمارها نشان می دهد که ۵ تا۱۰% این کودکان کاملاً بهبود می یابند. میزان آسیب دیدگی مغز بستگی به مقدار و مدت تکان دادن و نیرویی که به کار برده می شود دارد بنابراین علائم از خفیف تا شدید متغیر است.

در مواردی که آسیب متوسط تا شدید باشد سه ضایعه عمده دیده می شود که عبارتند از:

1- هماتوم ساب دورال (جمع شدن لخته خون بین مغز و جمجمه)

2- ادم مغزی (ورم مغز)

3- خونریزی در شبکیه (خونریزی در پرده خلفی چشم)

4- ادم کنترل نشده مغزی اغلب منجر به مرگ می شود.

5- خونریزی ته چشم نیز در اكثر موارد باعث از دست دادن دید به طور کامل یا جزیی می گردد.

6- تجمع لخته خون بین مغز و استخوان سر نیاز به جراحی و تخلیه دارد.

علائم سندرم خفیف:

1- تهوع و استفراغ

2- خواب آلودگی

3- تحریک پذیری

4- اختلالات بلع و تغذیه

5- از دست دادن جزئی دید

6- تغییرات شخصیتی و رفتاری

7- ناتوانی در یادگیری

8- اختلالات تشنجی

9- تاخیر در نمو کودک

علائم سندرم متوسط و شدید:

· تشنج/تكرار شونده

· غییر سطح هوشیاری و نهایتاً اغماء

· مشکلات تنفسی

· خواب آلودگی شدید

· فلج های مختلف

· شكستگی های مختلف

· مرگ

چه كسی و به چه علت كودك را تكان می دهد:

اغلب مردان این عمل را مرتكب می شوند، این افراد در اوایل دهه سوم زندگی بوده و به عنوان پدر یا به عناوینی دیگر با كودك در تماس هستند. زنانی كه این عمل را انجام می دهند معمولاً پرستار یا مراقب كودك می باشند. اما مهم است به خاطر داشته باشیم هر فردی كه با یك كودك ناآرام مواجه شود چون کمبود خواب دارد و یا تحت عوامل استرس زای بیرونی است میتواند خطر آفرین باشد.

گریه تنها راهی است که کودک به وسیله آن می تواند به ما بگوید به چیزی مانند غذا، تعویض كهنه یا بغل كردن احتیاج دارد. گریه صدای ناخوشایندی است و باید هم باشد چرا كه اگر خوشایند بود نادیده گرفته شده و به نیازهای كودك پاسخ داده نمی شد. یك مادر بی تجربه وقتی نتواند بر گریه مداوم كودك كه گاهی ۳ تا ۴ ساعت طول می كشد تحمل کند، عصبانی شده و برای ساكت كردن وی اقدام به تكان دادن و حتی آزار رساندن به او می كند.

برای پیشگیری از ضایعات SBS چه كارهایی می توان انجام داد:

هرگز یك شیرخوار یا طفل كوچك را تكان ندهید.

همیشه از سر كودك به نحو مناسب حمایت كنید. به هر كسی كه می خواهد از كودك مراقبت كند،آموزش دهید به خصوص به مراقب كودك بیاموزید چگونه از سر كودك هنگام نگه داشتن، بازی كردن و جابجا كردن وی حمایت كند.

مطمئن شوید افرادی كه با كودك سرو كار دارند از خطرات تكان دادن كودك اطلاع داشته باشند. این افراد می توانند والدین، پدر بزرگ، مادر بزرگ، كودكان دیگر، دوستان و سایر خویشاوندان باشند.

پیش از به وجود آمدن این موقعیت به راه حلی برای غلبه بر عصبانیت خود بیندیشید.

بیشتر: سلامت نیوز (تندرستی): سلامت:تکان دادن نوزاد بسیار خطرناک است.

منابع:

jamnews.ir

salamatnews.com

عکس برداری دسته جمعی یکی از قدیمی ترین متدهای عکاسی در دنیاست. این نوع عکاسی شامل عکاسی کردن از افراد خانواده، شاگردان یک کلاس و یا مدرسه و همین طور گروه دوستان می باشد. در این پست نکاتی در مورد اینکه چگونه می توانید عکس های گروهی بهتری بگیرید ارائه شده است.

هنگامعکس برداری از حداقل لوازم استفاده کنید

زیادی بودن لوازم و تجهیزات تجملی و نورپردازی می تواند باعث ایجاد ترس و خجالت در کودک شود. بهتر است این نوع عکس برداری را در فضای باز و در حالی که عکاس دور از صحنه قرار دارد انجام شود. در این صورت نیازی به کابل های متعدد و پیچیده استودیو نیز نیست، که این خود باعث وحشت زدگی کودک می شود.

قبل از عکس برداری با والدین صحبت کنید

والدین می توانند ایده های خوبی در مورد چگونگی عکس برداری به شما ارائه کنند. همیشه قبل از عکس برداری در مکان های عمومی از والدین سوال کنید. اگر قصد دارید از عکس ها برای تبلیغات استفاده کنید، باید از والدین بخواهید فرم رضایت نامه و قرارداد را امضا کنند، چون آنها حق دارند در مورد مسائل مالی آن نظر خود را اعلام کنند.

با کودکان صحبت کنید

اگر مجبورید از فاصله نزدیک عکس برداری کنید، بهتر است قبل از کار با کودک صحبت کنید، در این صورت او به شما به چشم یک متجاوز نگاه نمی کند. اینجا جایی است که شما باید از مهارت خود در ایجاد آرامش در افراد در هنگام عکاسی استفاده کنید.

از ژست های متعدد بپرهیزید

کودکان معمولا کم رو هستند، بنابراین دائما از آنها نخواهید به این حالت یا آن حالت قرار بگیرند. وقتی آنها شما و دوربین تان را پبذیرند و با شما احساس راحتی کنند، شما نیز عکس های بهتری در همه حالات خواهید گرفت.

روی زانو بنشینید

بهترین حالت برای دوربین این است که هم سطح با چشم های کودک باشد. این کار باعث می شود عکس جذاب و خوشایند تر شود. پس، به جای اینکه از نقطه نظر بزرگسالان عکس برداری کنید بهتر است وارد دنیای کودکان شوید.

تعدادی از عکس ها را از نمای نزدیک بگیرید

هر چند بزرگسالان از اینکه از نزدیک از صورت آنها عکس برداری شود راضی نیستند، اما عکس برداری از فاصله نزدیک از کودک می تواند ویژگی های او را بهتر به نمایش بگذارد. کودکان ذاتا دارای حالت چهره بسیار قوی هستند. سعی کنید از صورت آنها از فاصله های نزدیکعکس برداری کنید.

داشتن دستیار همیشه خوب است

کودکان را به انجام کاری سرگرم کنید، یک خرس پشمالو، یک توپ یا یک تفنگ آب پاش. بچه ها به سرعت مجذوب اسباب بازی های مورد علاقه خود می شوند و زمانی که کسی از آنها عکس برداریکند از آنها دست می کشند.

بی آلایش و خونگرم باشید

چرا که نه، شما می توانید با ارائه دلایل کافی از بچه ها بخواهید موقعیت و حالت صورت خود را تغییر دهند. تعریف کردن یک داستان جن و پری می تواند در روی بچه های کمی بزرگ تر تاثیر خوبی داشته باشد، در حالی که گفتن طرز تهیه یک کیک خوشمزه برای بجه های بزرگ تر جذاب تر است. از خلاقیت خود برای انتخاب موضوعات جذاب برای گروه های سنی مختلف کمک بگیرید.

به فضاهای باز بروید

بیشتر کودکان دوست دارند در فضای باز باشند تا یک محیط بسته و محدود. سعی کنید زمانی عکس برداری را آغاز کنید که خورسید زیاد بالا نیامده است، در این صورت یک محیط گرم و زیبا در عکس ایجاد خواهد شد. همچنین می توانید پلان هایی از کودک در حین بازی بگیرید. .

صبر و تحمل خود را بالا ببرید

اصولا عکس برداری از کودکان کار آسانی نیست، اما شما باید صبر کنید تا بتوانید بهترین نتیجه را بدست آورید. این بدین معنی نیز هست که ممکن است لازم باشد عکس برداری را به روز بعد موکول کنید. کودکان را نمی توان به آسانی مجبور به ژست گرفتن کرد، مخصوصا زمانی که در حال هوای خود هستند..

آکاایران ماهنامه دنیای سلامت – ترجمه سمیرا سرایلو: از سنین خیلی پایین، بچه ها شروع به گفتن و انجام کارهایی می کنند که تنها هدفشان آزمودن عکس العمل والدین شان است. آنها به دقت نوع عکس العمل و پاسخی را که دریافت می کنند می سنجند و ارزیابی می کنند و از آن اطلاعات استفاده می کنند تا برای رسیدن به خواسته شان والدین شان را مجاب و وادار به انجام کاری مطابق میلشان کنند. در اینجا پنج تا از رایج ترین تاکتیک های کلامی که کودکان استفاده می کنند تا یا شما را وادار به کاری کنند یا دلتان را به رحم بیاورند آورده شده است:

در بین کودکان معمول است که چیزهایی را بگویند که می دانند بیشترین صدمه را به شما، غرور و شخصیت تان می زند، به این امید که شما از تصمیمات تان منصرف و پشیمان شوید. به احتمال زیاد دست کم والدین در طول انجام وظایف پدر و مادری شان «از تو متنفرم» را حداقل یک بار از فرزندشان شنیده اند. به خاطر داشته باشید که بخشی از تربیت خوب در این خلاصه می شود که به فرزندان تان کمک کنید تا بیاموزند چگونه خشم و سرخوردگی شان را به شیوه های مناسب و خوب کنترل کنند.

شما خسیس ترین و بدترین پدر و مادر دنیا هستید!

اگر شما به راحتی تسلیم خواسته های فرزندتان شوید چون فقط می خواهید از برخورد و مقابله اجتناب کنید یا نمی خواهید او را ناراحت کنید (فرزندتان از دست شما عصبانی شود)، شما ممکن است با رفتارتان این باور را که داد و فریاد زدن و جیغ کشیدن و گفتن حرف های زشت و زننده کار مناسبی است در فرزندتان تقویت کنید، و ممکن است فرزندتان با این فکر بزرگ شود که داد و فریاد کردن، توهین های زشت و زننده و همچون رئیس به زیردستان دستور دادن، همیشه و همه جا راه مناسبی برای رسیدن وی به خواسته هایش است.

همه بچه ها این کار را انجام می دهند!

بچه ها عاشق این هستند که به پدر و مادرشان احساس گناه بدهند. آنها اغلب چیزهایی از این دست می گویند، «من هیچ وقت کار جالبی انجام نمی دهم»، فقط برای اینکه ببینند آیا می توانند ذهنیت والدین شان را عوض کنند یا نه. اما تسلیم شدن در مقابل این گونه اعتراض ها فقط این باور را در فرزندتان تقویت می کند که ذهنیت و روحیه گرفتار و قربانی راه مناسبی برای رسیدن او به خواسته هایش است. چنین رفتاری می تواند دوستانش را وادارد که برای او متاسف شوند و غصه بخورند. برای مثال، با گفتن، «ما هیچ وقت کاری که من دوست دارم را در تعطیلات انجام نمی دهیم،» یا «ما هیچ وقت جایی نمی رویم که من دوست دارم،» این گروه از بچه ها ممکن است تلاش کنند تا دوستان شان از انجام کارهایی که او می خواهد انجام دهد و نمی تواند احساس گناه کنند.

اگرچه این تاکتیک ممکن است که گاهی روی هم سن و سالان شان کار کند، اما ممکن است که آنها را بعد از مدتی برنجاند و اذیت کند و می تواند به روابط اجتماعی فرزندتان صدماتی جدی وارد کند. به وضوح به فرزندتان بفهمانید که علی رغم تلاش وی برای دادن احساس بد به شما، شما نظرتان را تغییر نخواهید داد.

در عوض، همچون الگویی مقتدر به او نشان دهید که چگونه به شیوه مناسبی احساسات تان را کنترل می کنید و با این کار به او نشان دهید که او قدرتی در کنترل احساسات شما ندارد. حتی اگر حقیقت دارد که بچه های دیگر آزادی بیشتری دارند، با این وجود به وضوح و روشنی توضیح دهید که شما قصد تغییر قوانین را ندارید. در عوض، به فرزندتان کمک کنید تا این حقیقت را که زندگی همیشه وفق مراد نیست بپذیرد و با آن کنار بیاید.

من می روم با مادربزرگم زندگی می کنم!

تهدیدهای مشخصی از جمله «از خانه فرار می کنم»، یا تهدیدات مبهم تری مانند، «پشیمان می شوید!» به منظور به زانو در آوردن والدین و مجبور کردن آنها به تغییر تصمیمات شان مورد استفاده قرار می گیرد. به هر حال تسلیم شدن در برابر این گونه تهدیدها پرتگاهی خطرناک و مرگبار است. اگر یکبار این کار را انجام دهید، فرزندتان در آینده بر تهدیداتش خواهد افزود و فشار بیشتری را بر شما وارد خواهد کرد. و به طور نگران کننده و متاسفانه، اکثر بچه ها با چنین تهدیداتی به خواسته هایشان دست می یابند.

اگر بچه ای بیاموزد که تهدیدها مفید واقع می شوند، تهدیدات وی در دوران نوجوانی جدی تر خواهد شد- مانند تهدید به صدمه زدن به خود. مهم است که تهدیدات سالم را جدی بگیرید و عکس العمل درست و مناسب از خود نشان دهید، آن هم با در نظر گرفتن تدابیر و تمهیدات مناسب و به جا، اما به همان اندازه هم اهمیت دارد که اطمینان حاصل کنید که این تهدیدات در رسیدن فرزندتان به خواسته هایش نقشی ندارند.

تو بهترین مامان دنیایی

بچه ها همیشه برای رسیدن به خواسته شان و از بین بردن موانع و مخالفت ها از کلمات زننده و خشن استفاده نمی کنند- گاهی اوقات آنها از گفتن کلمات خوب و قشنگ برای چاپلوسی کردن و شیره مالیدن سر والدین شان نیز بهره می جویند. بچه های زرنگ و زبل با گفتن اینکه چه والدین فوق العاده ای دارند، سعی به شدت متاثر کردن و تحت تاثر قرار دادن پدر و مادرشان را دارند.

اغلب آنها با گفتن جملاتی از این دست، «بابا همیشه می گه نه، اما شما اصلا اینطوری نیستید» سعی دارند تا یکی از والدین را در مقابل دیگری قرار دهند و آنها را به چالش با هم بکشند. طعمه چنین ترفندها و شگردهایی نشوید. هرچند که خیلی عالی و خوشایند است که به نظر فرزندتان فوق العاده برسید، اگر حد و حدودی قائل شده اید به هیچ وجه اجازه ندهید این احساسات قشنگ قلبتان را به لرزش درآورد.

لطفا؟ فقط این دفعه…

خواهش و التماس می تواند تاکتیک موثر و مفیدی برای تضعیف و اقناع والدین باشد. بچه ها ممکن است گریه و زاری کنند، غرولند و گلایه کنند یا فقط بحث و مجادله کنند به این امید که شما هم با آنها همراه شوید و از موضع خود پایین بیایید. آنها ممکن است چانه بزنند، شرط بگذارند یا حتی قول هایی بدهند، مثل، «اگر بگذارید امروز با دوست هایم بروم بیرون، فردا کل خانه را تمیز می کنم.»

مهم است که بچه ها بفهمند خواهش و التماسشان کوچکترین اثری در شما ندارد و شما محکم و ثابت قدم بر تصمیم تان هستید. این کار رفتار خوب و خوشایندی نیست و قطعا در روابط دوستانه و آتی آنها به سودشان نخواهد بود.

خودتان صلاح ببینید که می توانید چه چیزهایی را نادیده بگیرید و به وضوح مشخص کنید که قول خشک و خالی و مرتب نق زدن به نفع آنها نخواهد بود. اینها می تواند صرفا بخشی از ترفندهای بچه ها در مجاب کردن والدین شان باشد، بنابراین بدانید که عکس العمل و رفتار شایسته و به جای شما نقش بسیار مهمی در شکل گیری شخصیت و رفتار فرزندتان دارد.

روانشناسی کودک - روان شناسی کودکان و نوجوان - برترینها

با آمدن فصل بهار شکوفه ها بر سر درختان شروع به باز شدن می کنند و پرندگانی که به خاطر سرمای زمستان مهاجرت کرده بودند برای خوش آمد گویی به فرا رسیدن فصل بهاشر بازمی گردند. همانطور که به همراه کودک دلبند خود به تماشای بیدار شدن دنیا از خواب زمستانی نشسته اید لازم است تا به راهنمایی های مهمی در خصوص مراقبت از کودکبرای حفظ سلامتی او در این فصل اشاره کنیم.

وجود دانه های گرد و غبار در هوای بهاری

حساسیت هایی چون ورم غشا بینی، زکام در اثر حساسیت و سرماخوردگی های بهاری از مشکلات شایع برای نوزادان و بچه ها در این فصل هستند. هرچند پزشکان متخصص اطفال بر این باورند که کودکان زیر 3 سال دچار حساسیت فصلی نمی شوند اما در بعضی از کودکان پایین تر از این سن خارش و آبریزش چشم یا تحریکات پوستی دیده شده است.

اگر کودکشما دچار آبریزش یا گرفتگی بینی، عطسه های مکرر، گلودرد و سرفه که در هنگام صبح و شب بیشتر می شود، و قرمزی و خارش چشم و بینی شده است ممکن است که او آلرژی داشته باشد.

اما اگر بین ماههای مهر تا بهار در کودکعلائمی چون تب به همراه مشکلات تنفسی، آبریزش بینی، سرفه های خشک، احتناق، وجود داشته باشد احتمال دارد که او دچار سرماخوردگی باشد نه آلرژی. پیشنهاد می شود چنانچه کودکشما زیر 3 ماه دارد و دچار تب بالا شده است هرچه سریعتر به پزشک متخصص مراجعه کنید.

برای برطرف کردن سرما خوردگی یا آلرژی کودکخود می توانید از قطره سالین یا سدیم کلراید برای باز کردن و برطرف کردن مخاطهای بینی استفاده کنید اما بهتر است قبل از آن با پزشک نوزاد مشورت کنید. زمانیکه می خواهید از قطره سالین یا سدیم کلراید استفاده کنید، سر کودکرا به سمت عقب خم کنید سپس قطره را در داخل بینی چکانده و پس از چند دقیقه با استفاده از پوآر بینی آب و مخاطهای اضافه را از بینی خارج کنید.

ممکن است بعضی از کودکان بینی‏اشان آنقدر گرفته باشد که درهنگام شیر خوردن نتوانند خوب تنفس کنند بنابراین به مادران تو صیه می شود 15 دقیقه قبل از شیردهی از قطره بینی استفاده کرده و بیرون بینی را با ژل های مخصوص چرب کرده تا از میزان ناراحتی کاسته شود. اما اگر این کار باعث ناراحتی کودکمی شود از انجام دادن آن خودداری کنید.

وجود دانه های گرد و غبار در هوا یکی از رخ دادهای فصل بهار بوده و می تواند باعث به وجود آمدن مشکل برای کودکان و حتی بزرگسالان شود. استفاده از دستگاه های بخور و مرطوب کننده هوا در اتاق کودکمی توان به کاهش محرک های آزار دهنده در هوا کمک کرد. بعضی از پزشکان توصیه می کنند که حمام رفتن قبل از خواب تا حد زیادی از ایجاد آلرژی جلوگیری کرده یا از میزان آن کم می کند. همچنین پیشنهاد شده است در روزهایی که هواشناسی میزان گرد و غبار در هوا را بالا نشان می دهد در و پنجره خانه و ماشین کاملا بسته باشد تا از ورود گرد و غبار به داخل جلوگیری شود همچنین در این روزها ( صبحهای زود زمان گرده افشانی درختان در فصل بهار است ) فعالیت های خارج از منزل را تا جایی که امکان دارد محدود کرده و بهتر است لباسهای شسته شده را بیرون از منزل آویزان نکنید. برای خشک شدن آنها می توانید از دستگاه خشک کننده استفاده کرده یا آنها را داخل منزل آویزان کنید.

پوشش مناسب برای کودکان در فصل

تغییر فصل از زمستان به بهار نشاندهنده تغییر لباسهای داخل کمد کودک نیز است. زمان آن فرا رسیده است تا لباسهای پشمی و پتوهای ضخیم را کنار بگذارید. برای راحتی کودک خود نیز از پارچه های پنبه ای سبک وزن در کمد لباس ها و تخت خواب او استفاده کنید.

متخصصین اطفال پیشنهاد می کنند در فصل بهار از پارچه های خنک اما ایمن و محافظت کننده پوست کودک در برابر نور خورشید استفاده شود. پوست کودکان بینهایت لطیف بوده و مستعد آفتاب سوختگی است. بنابراین از لباسهای خنک، سبک و رنگ روشن استفاده کنید و اجازه دهید تا کودکان در لباسهای سبک راحت تر تنفس کند اما تا جائیکه امکان دارد سعی کنید تا پوست بدن کودک بوسیله لباس کاملا پوشیده شده باشد.

وضعیت هوا در فصل بهار غیرقابل پیشبینی است. بنابراین بهتر است برای کالسکه کودک سرپوش بارانی تهیه کنید تا در صورت لزوم از آن استفاده کنید.

هنگامیکه به همراه کودک خود بیرون از منزل می روید خود را برای هر چیزی آماده کنید. کودکخود را با لباس نخی آستین بلند، شلوار، جوراب پوشانده و کلاه آفتابی یا کلاه معمولی و همچنین کت بارانی را هرگز فراموش نکنید. به خاطر داشته باشید لباسهای روشن مانع جذب حشرات شده و همچنین نور خورشید و گرما را نیز برگردانده و کودکخود را خنک نگه می دارد.

مراقبت از پوست در برابر نور خورشید

هشتاد درصد از طول عمر یک فرد تا قبل از تولد 21 سالگی اش در معرض نور خورشید سپری می شود. همه ما می دانیم در معرض مستقیم نور خورشید قرار گرفتن خطر سرطان پوست و پیری زودرس در انسان را افزایش می دهد و معمولا قسمت بیشتر این زمان به دوران کودکی و نوجوانی بر می گردد. استفاده منظم از کرم ضد آفتاب می تواند تا 78 درصد خطر ابتلا به سرطان پوست را کاهش دهد.

تا سال 1999 آکادمی اطفال استفاده از کرم ضد آفتاب برای کودکان زیر 6 ماه را پیشنهاد نکرده بود اما در حال حاضر استفاده از کرم را برای کودکان و نوجوانان در هر زمان پیشنهاد کرده و به والدین توصیه می کند چنانچه موقتا لباس مناسب در دسترس نیست از مقدار کمی کرم ضد آفتاب بر روی پوست صورت و دستها استفاده شود.

مناسب ترین کرم برای کودکان کرمی است که حاوی UVA و UVB بوده و SPF آن 30 یا بالاتر از آن باشد و بهتر است در ترکیبات آن از اکسید زینگ یا دی اکسید تیتانیوم استفاده شده باشد. متاسفانه مواد شیمیایی که داخل کرم های ضد آفتاب وجود دارد و جذب پوست می شود ممکن است ایجاد آلرژی کرده و ناراحتی های پوستی را بوجود بیاورد این مواد در بالاترین لایه پوست می نشینند و همانند سدی در برابر تابش خورشید عمل می کنند.

حشرات و خطر گزیدگی در فصل بهار

حشرات در داخل و خارج از منزل در این موقع از سال اجتناب ناپذیر هستند. برای آنکه احتمال گزیده شدن کودکخود خود توسط حشرات را به حداقل برسانید از راکت ماندن آب یا وجود چاله آب در اطراف و نزدیکی منزل جلوگیری کرده و پرده پنجره ها و در را بکشید. والدین می توانند برای دور کردن خزندگان کوچک گزنده از استفاده کردن صابون های معطر یا سایر محصولات خودداری کنند زیرا مواد معطر و خوش بو باعث جذب این نوع از حشرات می شود.

مراقب استفاده از اسپری های دفع حشرات برای کودکخود خود باشید. چنانچه از مواد دفع حشرات استفاده می کنید دقت داشته باشید تا بیشتر از 10 درصد DEET نداشته باشند

بیشتر گزیدگی ها احتیاج به دارو و درمان ندارد. اما اگر محل تورم یا گزیدگی قرمز و دردناک شده باشد مادر و پدر باید توجهات لازم پزشکی را انجام دهند.

در ماههای فصل بهار و تابستان به علت وجود حشرات و مشکل گزیدگی حشرات پیشنهاد می شود هر شب بدن کودکخود خود را چک کنید . اختلال در خواب، تب و تورم های خیلی شدید، استفراغ و مشکل در تنفس از علائمی هستند که چنانچه پس از گزیدگی مشاهده کردید باید هرچه سریعتر به پزشک مراجعه کنید.

برای کاهش درد گزیدگی حشرات تکه ای از یخ را در پارچه ای پیچانده و روی محل گزیدگی قرار دهید. کرم های هیدروکورتیزون و کالامین نیز می تواند در درمان گزیدگی و کاهش خارش پوست موثر باشند. به گفته بعضی از مادران مقدار کمی از شیر مادر نیز در درمان گزیدگی و نیش حشرات بسیار موثر است.

چنانچه نیش حشره در پوست قابل مشاهده است هرچه سریعتر آن را با موچین ضدعفونی شده خارج کرده و با دقت محل گزیدگی را چک کنید تا چیزی از نیش در پوست باقی نمانده باشد سپس محل زخم را با آب و صابون به خوبی تمیز کنید.

شما می توانید به همراه کودکخود خود از منزل بیرون رفته و از هوای دل انگیز بهاری لذت ببرید. نگران حشرات بهاری نباشید. کافی است در هنگام پیکنیک با خود پشه بند و کرم ضد آفتاب، کلاه نقاب دار و کت بارانی برداشته و از فعالیتهای لذت بخشی مثل پیاده روی، استراحت زیر درختان و مطالعه کتاب در کنار کودکخود در حال رشد خود لذت ببرید.

دانش > دانش‌های بنیادی - باورهای پیشین، اجبارها و انتظارهای اجتماعی را دلیل تفاوت در انتخاب اسباب‌بازی‌ها بین دختران و پسران می‌دانستند، در حالی که مطالعات جدید نشان می‌دهد که این تفاوت در واقع زیستی و وابسته به هورمون‌ها است.

بهنوش خرم‌روز: معمولا برای دختربچه‌ها عروسک می‌خرند و برای پسربچه‌ها ماشین‌های چرخ‌دار اسباب‌بازی. حتی اگر بچه‌ها آزادی انتخاب هم داشته باشند،‌ معمولا دخترها از سبد اسباب‌بازی‌ها، عروسک برمی‌دارند و پسرها ماشین‌ها را ترجیح می‌دهند. اما ریشه این تفاوت در کجا است؟ برخی این بحث را مطرح می‌کنند که این رفتار،‌ در واقع پاسخی به انتظارات اجتماعی است،‌ اجتماع انتظار دارد که دخترها نقش مراقب و مادر را بازی کنند،‌ در حالی که پسرها را به فعالیت تشویق می‌کند. اما گروهی از دانشمندان با این فرضیه موافق نیستند و آن را قدیمی و از دور کنار رفته می‌دانند.

به گزارش لایفز لیتل میستریز، مطالعات محققین نشان می‌دهند که میمون‌های نوجوان نر هم ترجیح می‌دهند با اسباب‌بازی‌های چرخ‌دار بازی کنند،‌ در حالی که میمون‌های ماده به سراغ عروسک‌ها می‌روند. این در حالی است که در جامعه میمون‌ها، هیچ عرف و انتظاری در این زمینه وجود ندارد. پس چه چیزی عامل این تفاوت است؟

مطالعاتی که بر روی دو گونه متفاوت از میمون‌ها در سال‌های 2002/1381 و 2008/1387 انجام گرفت، تاکید دارد ‌این که کودک چه نوع اسباب‌بازی را انتخاب کند، ‌اساسی زیستی دارد. سوالی که در سال‌های اخیر در این زمینه بیشتر بحث‌برانگیز بوده،‌ این است که چه‌طور و چرا ویژگی‌های زیست‌شناختی جنس نر (چه در انسان و چه در میمون‌ها)، باعث شده ماشین‌های چرخ‌دار را برای بازی انتخاب کنند در حالی که جنس ماده، عروسک را ترجیح می‌دهد.

مطالعات جدیدی که همچنان هم در حال انجام هستند،‌ نشان می‌دهند که مواجهه جنین با هورمون‌ها در رحم مادر، منجر به ترجیح اسباب‌بازی‌های متفاوت بعد از تولد می‌شود. این که چرا در مسیر تکامل چنین تفاوتی به وجود آمده،‌ هنوز هم یک معماست. دانشمندان حدس می‌زنند که شاید این اسباب‌بازی‌ها به رشد مهارت‌هایی کمک می‌کرده‌اند که اجداد ما برای انجام نقش‌های خود بدان‌ها نیاز داشته‌اند.

برای اولین بار، ‌در سال 2009/1388، گریانه الکساندر استاد روانشناسی دانشگاه ای.اند.ام تگزاس و همکارانش،‌ با پیگیری نگاه نوزادان به این نتیجه رسیدند که سطح هورمون تستوسترون در بدن نوزادان پسر 3 و 4 ماهه با زمانی که صرف تماشای اسباب‌بازی‌های معمول پسرانه مانند توپ‌ها و ماشین‌ها می‌کنند، همبستگی دارد. در حالی که این همبستگی در مورد زمان گذاشتن برای تماشای اسباب‌بازی‌های دخترانه وجود نداشت. همچنین میزان مواجهه آن‌ها در دوران جنینی با هورمون آندروژن با علاقه به نگاه کردن به اسباب‌بازی‌های متداول پسرانه همبستگی داشت. (میزان مواجهه با هورمون آندروژن در دوران جنینی با استفاده از محاسبه نسبت انگشتی یا نسبت طول انگشت اشاره به انگشت حلقه قابل اندازه‌گیری است).

الکساندر در این‌باره می‌گوید: «پسرها به طور خاص،‌ وقتی نسبت انگشتی بالاتری داشتند،‌ علاقه بیشتری نسبت به تماشای توپ‌ها در مقایسه با عروسک‌ها از خود نشان می‌دادند».

کیم والن، روانشناس دانشگاه اموری که ترجیح اسباب‌بازی‌های دخترانه و پسرانه را در بین میمون‌ها بررسی کرده، می‌گوید: «نتایج مطالعه با استفاده از پیگیری نگاه نوزادان نشان می‌دهد که توجه نشان دادن نسبت به این اسباب‌بازی‌ها خیلی زود شروع می‌شود، قبل از این که اجتماع تاثیری بر کودک گذاشته باشد».

در تایید این یافته‌ها، سال گذشته گروهی از محققین انگلیسی با مطالعه دخترانی که شرایطی تحت عنوان هایپرپلازی آدرنال مادرزادی (شرایطی که در اثر مواجهه غیرعادی با هورمون مردانه آندروژن درون رحم به وجود می‌آید) داشتند، ترجیح می‌دادند با اسباب‌بازی‌های معمول پسرانه بازی کنند.

اما چرا هورمون مردانه باید باعث شود که کودک به اسباب‌بازی‌های چرخ‌دار و توپ‌ها بیشتر علاقه داشته باشد؟ یکی از فرضیه‌های معمول این است که بازی با چنین اسباب‌بازی‌هایی،‌ فعالیت‌های شدیدتر در آینده را تسهیل می‌کند،‌ چیزی که پسرها از نظر تکاملی برای انجام آن برنامه‌ریزی شده‌اند. اما مطالعه‌ سال 2009/1388 نشان داد که در واقع علاقه پسربچه‌ها به توپ‌ها و ماشین‌ها،‌ قبل از مرحله‌ای که واقعا بچه‌ها به بازی مشغول می‌شوند، ‌شروع می‌شود. نوزادان پسری که تنها 3 ماه دارند، به اسباب‌بازی‌های مربوط به جنس خود خیره می‌شوند،‌ در حالی که هنوز توانایی بازی با آن‌ها را حتی ندارند.

الکساندر توضیح می‌دهد: «با در نظر گرفتن این که آن‌ها از نظر جسمانی هنوز نمی‌توانند با چنین اسباب‌بازی‌هایی بازی کنند، ‌نتایج ما نشان می‌دهند که ترجیح اسباب‌بازی‌های پسرانه ربطی به فعالیت‌های پسرانه و آمادگی برای آن‌ها ندارد.»

والن اما در این‌باره محتاط‌تر است. وی می‌گوید: «تفسیر این نتایج کار دشواری است چون ما نمی‌دانیم مردم چرا نسبت به چیزهای مختلف توجه نشان می‌دهند. چیزی که واضح است این است که نوزادان این اسباب‌بازی‌ها را در محیط تشخیص می‌دهند. دلیلش ممکن است تسهیل فعالیتی باشد که به آن علاقه دارند».

بنابراین این بحث همچنان ادامه دارد. الکساندر در مطالعه جدید خود، بررسی کرده که آیا کودکان 19 ماهه‌ای که با توپ و ماشین بازی می‌کنند، ‌بیشتر از بچه‌هایی که با عروسک بازی می‌کنند، به اطراف حرکت می‌کنند یا نه. جواب منفی بود. البته کودکان با سطوح بالاتر هورمون تستوسترون بیشتر از بقیه فعال هستند، اما آن‌ها چه توپ داشته باشند،‌ چه ماشین و چه عروسک،‌ باز بیشتر از بقیه فعالیت و جابه‌جایی دارند. وی می‌گوید: «ما هیچ مدرکی نداریم که نشان بدهد این باور عمومی درست است که پسرها برای افزایش مهارت‌های حرکتی خود،‌ اسباب‌بازی‌های خاصی را انتخاب می‌کنند.»

پس دلیل واقعی این تفاوت چیست؟ شاید خیلی ساده، توپ‌ها و ماشین‌ها برای پسرها و نمادهای انسانی برای دخترها از جذابیت بیشتری برخوردار باشد. در مورد این که این تفکیک در تکامل چه مزیتی داشته، ‌دانشمندان در واقع زیاد نمی‌دانند. به گفته الکساندر، یکی از احتمالات این است که دختران طوری تکامل یافته‌اند که محرک اجتماعی، ‌مثلا مردم،‌ را خیلی مهم دریافت کنند،‌ در حالی که ارزش محرک اجتماعی ادراک‌شده در پسرها کم‌تر است.

در عین حال، پسرها می‌خواهند توانمندی‌های فضایی و مسیریابی خود را تقویت کنند. والن می‌گوید: «مطالعات متعددی بر روی انسان‌ها و سایر نخستی‌ها نشان می‌دهند که توانمندی مردان در چرخش ذهنی به حد قابل توجهی بالاتر است، یعنی توانایی حفظ یک تصویر در ذهن و چرخاندن آن در ذهن. شاید بازی با اشیایی مانند توپ و چرخ،‌ یکی از راه‌های تقویت چنین توانمندی باشد.»

شاید داشتن این توانایی در حال حاضر آن‌قدرها خاص و مردانه به نظر نرسد،‌ اما چنان که والن توضیح می‌دهد،‌ برای اجداد ما به عنوان شکارچی بسیار مهم بوده است. چنین توانایی به مردان اجازه می‌داده یک سیستم خودمحور برای مکان‌یابی در فضایی سه‌بعدی داشته باشند. بدین ترتیب،‌ می‌توانستند برای شکار، مسافت‌های طولانی را بپیمایند و راه خود را پیدا کنند.